Vandaag is het Allerzielen, de dag dat er op vele plekken een Ode aan de doden gebracht wordt met een kaarsje om te gedenken, om te zeggen “ik ben en ik wil je niet vergeten”.
Vandaag is het Allerzielen, de dag dat er op vele plekken een Ode aan de doden gebracht wordt met een kaarsje om te gedenken, om te zeggen “ik ben en ik wil je niet vergeten”.
Een boom verliest elk jaar de bladeren, bladeren die weer voeding zijn voor het leven. Ook wij worden gevoed door mensen die ons voor gingen, het leven aan ons doorgaven. Zonder hen waren wij andere mensen. En toch…….het gemis, die herinnering, die glimlach……Daarom branden wij een kaarsje. Het licht van het kaarsje wekt onze zachtheid. In dat licht willen we in stilte herdenken. Mij beroerde een gedicht van Hanna Lam dat ik graag met jullie wil delen. “De mensen van voorbij”
De mensen van voorbij, we noemen ze hier samen. De mensen van voorbij, we noemen ze bij namen. Zo vlinderen zij binnen, in woorden en in zinnen. En wij gedenken ze met elkaar, steeds weer opnieuw, elk jaar.
De mensen van voorbij, zij blijven in ons leven. De mensen van voorbij, ze zijn met ons verweven In liefde en verhalen, die wij zo graag herhalen, in bloemengeuren, in een lied dat opklinkt uit verdriet.
De mensen van voorbij, zij worden niet vergeten. De mensen van voorbij, zijn in een ander weten. De mensen van voorbij, wonen daar waar geen pijn kan komen. De mensen van voorbij, zijn in het licht, zijn vrij.
Marije van Knippenberg
Lid werkgroep ZIN
