Fietstocht ZijActief
Alle dames van ZijActief naar de vrouwengevangenis???
Nee, geen zorgen, ze zijn niet allemaal tegelijk opgepakt. Maar ze gingen wel naar de grootste vrouwengevangenis van Nederland. In Evertsoord, op de fiets.
De jaarlijkse fietstocht had dit jaar een bijzondere tussenstop. Maar eerst moest er gefietst worden, in twee groepen van zestien, vanwege de veiligheid. En zo trok een lang lint van gezellig kletsende dames door ons mooie Limburgse landschap. De organisatie had wederom een fraaie route samengesteld.
Na een klein uur fietsen was het tijd voor de koffiepauze, en de cake en watermeloen lieten zich goed smaken.
Bajescafé:
Verfrist gingen ze weer op pad, om na een poosje uit te komen in de gevangenis, officieel Penitentiaire Inrichting Ter Peel genoemd.
Zoals gezegd de grootste vrouwengevangenis van Nederland, met plaats voor zo’n 250 veroordeelden. Verdeeld over meerdere afdelingen, van zeer beperkt tot werkend en ook met een afdeling moeder en kind.
Daar stond een lekkere lunch voor ons klaar in het bajescafé (nee, geen water en brood, het was iets luxer…) en daarna werden de dames in kleine groepjes rondgeleid.
De lunch en rondleidingen werden verzorgd door gedetineerden en zij konden heel boeiend vertellen over het leven in de gevangenis. Ook kon men voelen hoe de cellen waren, er stond een volledig ingericht exemplaar.
Veel dames van de groep waren blij dat zij na de rondleiding weer naar buiten mochten, de cellen zijn echt klein. De meeste cellen zijn voor twee personen, dus enig comfort of privacy zijn ver te zoeken…
Buiten stond de bus waarmee arrestanten werden vervoerd naar en van de gevangenis. Ook deze mocht van binnen werden verkend.
Terugtocht:
Na deze zeer leerzame excursie werd de terugtocht aanvaard. De groepen wisselden van samenstelling, omdat enkele dames nog wat langer op het terras bleven zitten, maar uiteindelijk zat iedereen weer terug op de fiets.
In onze groep begon het speculeren naar waar de laatste stop zou plaatsvinden. Het Parkhotel? Of wellicht het Boscafé?
Uiteindelijk maakten we een welverdiende stop bij het Aardbeienland, waar iedereen nog genoot van vlaai of ijs.
Tevens werd daarbij vast een dankwoord uitgesproken, ook al moest er nog een stukje gefietst worden. Maar veel mensen komen niet meer bij het beginpunt terug, dus vandaar.
De organisatie werd uitgebreid bedankt, en we hopen dat zij er volgend jaar weer net zo’n mooie tocht van maken!
