Mededelingen i.v.m. Corona
Hallo Dames.
In verband met het corona virus heeft de overheid opnieuw aanvullende maatregelen bekend gemaakt. Deze gelden tot 1 juni 2020.
Voor ons als ZijActief Ubachsberg betekent deze maatregel, dat alle resterende activiteiten, die de eerste helft van dit jaar op het programma staan, komen te vervallen.
Natuurlijk vinden we dit heel erg jammer; we hadden ons hier allemaal op verheugd!
Zodra het weer mogelijk is om een activiteit te organiseren laten wij het jullie zo spoedig mogelijk weten.
Wij kijken hier erg naar uit, maar momenteel is de gezondheid van ons allen belangrijker!
Hopelijk snel tot ziens en blijf gezond!
We missen jullie…..
Bestuur ZijActief Ubachsberg; José, Margriet, Christel, Ine
Enkele mededelingen van het Provinciaal Bestuur:
Helaas hebben wij voor de leden onze filmavond moeten uitstellen, net als de Dagen voor Alleengaanden. Hierbij willen we duidelijk stellen dat de aanmeldingen/filmkaartjes geldig blijven. Zodra het weer is toegestaan om grote evenementen te laten plaatsvinden, zullen wij de nieuwe data met jullie communiceren.
ZijActief Limburg ziet intussen allerlei prachtige initiatieven ontstaan om de samenleving draaiende te houden, om mensen te ondersteunen, elkaar te helpen en op de been te houden.
Een van deze initiatieven is een oproep van de POVL (Provinciale ondersteuning Vrijwilligers Limburg) aan alle maatschappelijke organisaties in onze provincie. Via de website https://www.coronahelpers.nl kunnen initiatieven gemeld worden om mensen te helpen die het in deze tijd van het coronavirus erg moeilijk hebben. Heb jij of heeft jouw afdeling een initiatief, dan kun je het delen met andere helpers uit de provincie.
Wij zijn er namelijk sterk van overtuigd dat heel veel van onze ZijActief-vrouwen hier ook hun steentje aan bijdragen. Immers, dat doen zij al 90 jaar lang! Elkaar helpen, er voor elkaar zijn. Dat zijn enkele kernwaarden van onze vereniging.
Beste leden, dag actieve vrouwen, laat deze periode er één zijn van saamhorigheid, hulp, naar elkaar omkijken en er zijn voor elkaar. Samen staan we sterk!
Als provinciaal bestuur hopen wij dat deze heftige en onzekere tijd van het coronavirus snel voorbij is. Dat al onze activiteiten weer spoedig doorgang kunnen vinden. Dat wij elkaar in goede gezondheid weer kunnen ontmoeten.
Hartelijke groet, namens het Provinciaal Bestuur
Een boodschap van troost en hoop, zonder het oog voor de angst en de realiteit te verliezen.
MAAR DE LENTE WIST HET NIET….
Het was begin 2020…
De mensen hadden een lange donkere winter achter de rug.
Februari was een hele onrustige maand geweest met veel stormen en veel regen.
De natuur was onrustig, alsof ze de mensen iets wilde vertellen, alsof ze de mensen ergens voor wilde waarschuwen…
En toen werd het Maart…
Het was Maart 2020…
De straten waren leeg, de meeste winkels waren gesloten, de meeste auto's stonden langs de kant van de weg, de mensen kwamen bijna niet meer buiten en dat over de hele wereld, landen gingen op slot, de mensen konden niet geloven dat dit gebeurde, het was zo surrealistisch…
Iedereen wist wat er aan de hand was.
Maar de lente wist het niet.
En de bloemen bleven bloeien.
En de zon scheen…De eerste mooie lentedag sinds lange tijd brak aan.
En de zwaluwen kwamen terug.
En de lucht werd roze en blauw.
Het werd later donker en 's ochtends kwam het licht vroeg door de ramen.
Het was Maart 2020…
De jongeren studeerden online, vanuit huis.
Kinderen speelden onvermijdelijk vooral in huis.
Pubers verveelden zich, ouders wisten niet wat te doen.
Mensen kwamen alleen even buiten om boodschappen te doen of om de hond uit te laten.
Bijna alles was gesloten …Zelfs de kantoren, hotels, restaurants en bars.
Het leger begon uitgangen en grenzen te bewaken.
Mensen moesten vanuit huis gaan werken.
Ondernemers kwamen in de problemen.
De meeste kinderen konden niet meer naar school.
Er was ineens niet genoeg ruimte voor iedereen in ziekenhuizen, operaties en onderzoeken werden uitgesteld…
Iedereen wist het.
Maar de lente wist het niet en het ontsproot.
Ze draaide onverstoorbaar haar jaarlijkse programma af.
Ze schonk ons haar mooiste bloemen en haar heerlijkste geuren.
Het was Maart 2020…
Iedereen zat thuis in quarantaine om gezondheidsredenen of preventief.
Sommige mensen mochten niet meer naar hun werk, anderen móesten.
Elkaar omhelzen, kussen of een hand geven was ineens een bedreiging
Iedereen moest flinke afstand tot elkaar bewaren, dat was afschuwelijk.
In de supermarkt waren allerlei schappen leeg.
Allerlei leuke dingen gingen niet meer door, daar werd een streep door gezet
en niemand wist wanneer dat weer kon.
Mensen werden beperkt in hun vrijheid, terwijl er vrede was.
Over de hele wereld werden veel mensen ziek en het was besmettelijk…
Er was isolatie, ziekte en paniek….Toen werd de angst pas echt!!
En de dagen zagen er allemaal hetzelfde uit…
En de weken duurden ineens veel langer…
En iedereen hoopte dat er niet nóg meer strenge maatregelen zouden volgen…
De mensen zaten vast in een film en hoopten dagelijks op dé held…
De wereld was vertraagd terwijl het geen vakantie was, niemand had dit verwacht…
Iedereen wist wat er gebeurde.
Maar de lente wist het niet en de rozen bleven bloeien.
De Magnolia stond in de knop.
De vogeltjes begonnen aan hun nestjes.
En toen…
Het plezier van koken en samen eten werd herontdekt.
Iedereen gaf elkaar tips over leuke dingen die je met je kinderen kon doen.
Er was weer tijd om te schrijven en te lezen, mensen lieten hun fantasie de vrije loop
en verveling ontsproot in creativiteit.
Sommigen leerden een nieuwe taal
Sommigen ontdekten kunst.
Sommigen ontdekten dat ze niet écht leefden en vonden de weg naar zichzelf terug.
Anderen stopten met onwetend onderhandelen.
Iedereen had van de één op de andere dag veel meer tijd voor het gezin.
Eentje sloot het kantoor en opende een herberg met slechts vier mensen.
Anderen verlieten hun vastgeroeste relatie om de liefde van hun leven te vinden.
Anderen boden aan om voor kwetsbare mensen boodschappen te doen of te koken.
Iedereen wist ineens wat een 'vitaal beroep' was, deze mensen werden helden,
ze werden meer gewaardeerd dan ooit.
Anderen gingen op afstand muziek met elkaar maken of zingen om op deze manier samen te zijn.
Mensen kregen oog voor eenzaamheid en verzonnen dingen om er iets aan te doen.
Mensen herstelden van hun stressvolle leven.
Mensen die elkaar niet kenden begonnen spontaan een praatje met elkaar.
Sommigen maakten vliegers van papier met hun telefoonnummer erop,
zodat eenzame mensen ze konden bellen.
De overheid ging bedrijven en zelfstandigen helpen zodat ze niet failliet zouden gaan
of mensen zouden moeten ontslaan.
Gepensioneerd zorgpersoneel bood zichzelf aan om te helpen in de Zorg.
Uit alle hoeken kwamen vrijwilligers, iedereen wilde iets doen.
Om 20:00 uur s ‘avonds gingen mensen uit allerlei landen klappen voor alle artsen, verpleegkundigen en zorgpersoneel die keihard aan het werk waren om in de zorg alles draaiende te houden.
Het was het jaar waarin men het belang erkende van gezondheid en verbinding, van saamhorigheid, van sociale contacten en misschien ook van zijn roeping, dit deed iets met het collectieve bewustzijn, dit deed iets met alle mensen…
En de economie ging bijna kopje onder, maar stopte niet, het vond zichzelf opnieuw uit.
Het was het jaar waarin de wereld leek te stoppen, het jaar waarin we met elkaar in de geschiedenisboeken zouden komen…Dat wisten we allemaal
En de lente wist het niet.
En de bloemen bleven bloeien, en de bomen liepen uit.
En het werd steeds warmer.
En er waren veel meer vogels.
En toen kwam de dag van bevrijding…
De mensen keken tv en de premier vertelde iedereen dat de noodsituatie voorbij was.
En dat het virus had verloren!
Dat iedereen SAMEN had gewonnen!!!
En toen ging iedereen de straat op…
Met tranen in de ogen…
Zonder maskers en handschoenen…
De buurman werd geknuffeld, alsof hij een broer was.
En de wereld was mooier en liefdevoller geworden.
En de mensen waren humaner geworden.
En ze hadden weer waarden en normen.
De harten van mensen waren weer open, en dat had positieve gevolgen.
Doordat alles stil had gestaan kon de aarde weer ademen,
ook zij was genezen van wat de mensen háár veel eerder hadden aangedaan.
En toen kwam de zomer….
Omdat de lente het niet wist.
En hij was er nog steeds.
Ondanks alles
Ondanks het virus
Ondanks de angst
Ondanks de dood
Omdat de lente het niet wist,
leerde iedereen
de kracht van het leven…
Susan Blanco (De Taalrecycler)
Geïnspireerd op het mooie gedicht “Het was 11 maart 2020” van Irene Vella.
Sterkte allemaal en blijf vooral gezond!
Hou ook onze website in de gaten i.v.m. verdere mededelingen:
www.zijactieflimburg.nl/ubachsberg
Zijn er nog vragen dan horen we die graag.
Stuur een mailtje naar: zijactiefubachsberg@gmail.com
