Bijna iedere woensdagmiddag wordt er met zes vriendinnen gewandeld, in de zomer bij erg warm weer nemen we als alternatief voor het wandelen de fiets, maar wandelen blijft ons uitgangspunt.
Het samen wandelen begint in 2007. Op de maandagavond treffen we elkaar, we zijn in dat jaar nog allemaal actief met een drukke baan, huishouden, kinderen en kleinkinderen.
Inmiddels mogen we ons alle zes in het legioen van de gepensioneerden scharen en is onze activiteit naar de woensdagmiddag verplaatst, heerlijk de vrijheid die ‘niet meer werken’ je biedt!!
Onze wandelactiviteit word geboren in een periode dat Nordic Walking aan een opmars begint in Nederland. Het groeit vooral bij de babyboomers uit tot een hype en wij gaan natuurlijk ook lessen volgen om deze techniek onder de knie te krijgen om vervolgens ondersteund door de stokken heerlijke wandeling te kunnen gaan maken met onze groep.
Iedere week haal ik de stokken uit de gangkast en trek me niets aan van de flauwe opmerkingen die tijdens het wandelen gemaakt worden door andere mensen.
De rest van de wandeldames trekt zich gelukkig ook niets aan van het commentaar van de lolbroeken die we onderweg tegen komen. Wij doen het graag en voelen ons door deze sport topfit, laat die kerels, want het zijn altijd mannen, maar roeptoeteren met hun dikke buiken, stinkend naar tabak en bier.
Er gaat geen wandeling voorbij of er is wel iemand die ons vraagt waar onze ski’s gebleven zijn, of we niet in de gaten hebben dat het niet gesneeuwd heeft en als klapper op de vuurpijl zegt een pompbediende bij een tankstation die ons al van verre hoort aankomen:
‘dames, laat me nou altijd gedacht hebben dat ze het lopen met stokken Nordic Walking noemen maar als ik jullie zo hoor lijkt het meer op Nordic talking!!’
We moeten er hartelijk om lachen en lopen als een stelletje vrolijke kippen al kakelend met een flinke pas door.
Toch hebben we nu de stokken terug in de kast gezet, te gevaarlijk, even een moment van onoplettendheid of je struikelt over een plotseling uitgestoken stok van een vurig vertellende vriendin die haar verhaal ondersteund met de nodige armbewegingen.
We vertellen elkaar veel praten onder andere over het reilen en zeilen van onze gezinnen, de belevenissen met kinderen en kleinkinderen en zoals het echte vrouwen betaamt kunnen we inmiddels ook een kookboek uitbrengen van alle recepten die tijdens de wandelingen zijn uitgewisseld en natuurlijk ook uitgeprobeerd.
We zijn vriendinnen die in de loop der jaren lief en leed delen met elkaar, het wandelen is hierbij onze verbindende factor.
Groetjes, Charlotte
