Hallo Dames,
Zoals jullie weten ben ik al vele jaren vrijwilliger bij de dagopvang van Camillus.
Het volgende verhaal is de beschrijving van een vrijdagmorgen, want dan ben ik er altijd.
Rond half 9 druppelen de collega’s binnen. We drinken eerst koffie en de morgen wordt een klein beetje doorgesproken: wie doet wat.
Het zijn natuurlijk andere tijden nu. De mensen mogen zelf bijna niks meer. Wij schenken alles in. Als ze komen worden ze eerst getemperatuurd en de handen ontsmet.
Sinds een aantal weken wordt er op vrijdagmorgen een soep gemaakt. De cliënten helpen dan met schoonmaken, op vrijwillige basis.
Vorige week hadden we: tomaten, venkel, wortel, uiensoep!!!
Wie doet wat? De mensen met Parkinson kunnen beter geen uien snijden. Als ik die met een mes boven die uien zie bibberen, br!
Midden op tafel komen dan twee elektrische pitten. Alles wordt eerst in de boter gesmoord. Dan komt er bouillon bij en later wordt alles gemixt.
Intussen ren ik rond met drinken, raap alles op wat gevallen is en was de snijplanken, kommen en vergieten af.
Dan komen er ineens nog een stuk of 10 doosjes aardbeien tevoorschijn.
Nee, die kunnen we niet zo geven, daar moet iets bij, zullen we wafels bakken?
Wie heeft een recept? Jullie kennen mijn wafels, maar dat was geen goed recept, er moest melk in???
Intussen ging een collega met twee elektrische fritespannen naar buiten om de aardappelen te bakken. Jullie voelen het al aankomen: twee fritespannen, twee pitten op tafel, een mixer. De stoppen sloegen door, geen elektrisch meer.
Om half 12 ga ik naar huis. Hoe al die soepen smaken? Ik zal het nooit weten.
Gisteren kwamen ze met 4 kilo asperges, daar hangt ook weer een verhaal aan, want het is moeilijk schoonmaken met dunschillers waar de plastic nog om het mesje zit!!!!
Groetjes en blijf gezond, Fieke Steuns
