Hallo Dames van ZijActief,
Ik hoop dat jullie allemaal nog gezond zijn. Buiten dat zijn het moeilijke tijden, maar dan vertel ik jullie niks nieuws. De woorden bizar en Niet normaal hoor je de hele dag. Jullie kennen mij allemaal als een actief mens, soms iets te, maar daar zit je dan!!
Ik vertel het jullie:
Ik ben begonnen met mee te doen met het programma: Limburg in Beweging op L1. Elke dag van 10 tot half elf. In een woord geweldig. De les wordt gegeven door Erik, een enige knul met een geweldig gevoel voor humor. Af en toe sta ik in m’n eentje te bewegen met de slappe lach. Een aanrader.
Daarna, en dat was voor mij helemaal nieuw, ga ik twee keer per dag een dik half uur wandelen, alleen en gewoon in mijn eigen buurt.
Nou mensen, dan gaat een wereld voor je open. Bijna elke wandeling levert enige ontmoetingen op. Met mensen, maar ook met dieren.
Vooral grappige, een paar voorbeelden:
Komen twee jongetjes voorbij gefietst, zegt de ene:” mevrouw, we hebben een discussie, Ik zeg dat paardrijden geen sport is!! Jazeker zeg ik. Het tweede jongetje lachte alleen maar.
Gisteren kwam er zo’n grietje op een surfplank over het fietspad met een gruwelijke snelheid. Liep er ook een oudere mevrouw, Nou, zegt ze tegen mij: DAT KUNNEN WIJ NIET MEER WANT DAN VLIEGEN HIER DE BOTTEN DOOR DE LUCHT!!!
Laatst liep ik ergens daar waren twee mannen in de perken aan het schoffelen. In eens stopten ze allebei en staarden naar de grond. En mannen, riep ik, 1000 Euro opgegraven. Nee, riep de jongere man, maar wel een skeletje. Ik kijk eens en zeg dat is een muisje geweest. Nee, zegt de jongere man, dat is iets anders geweest. Ha, ha, zegt de oudere man: hoor onze archeoloog!!
De volgende dag riepen ze me na dat het een konijnenskeletje was geweest.
Het mooiste gebeurde laatst.
Ik liep over de bredeweg. De straat waar ik mijn tienerjaren heb gewoond.
Dus ik kom langs het huisnummer 345 en daar staat net een ouder stel te bellen. Ik sta stil en zij draaien zich om en kijken mij aan. Toen moest ik iets zeggen. Hier heb ik gewoond en vanuit nummer 345 ben ik getrouwd zeg ik, 50 jaar geleden. Och Mevrouw, wat leuk, onze dochter gaat hier wonen.
De rest van de wandeling spookten me alleen maar herinneringen door het hoofd.
De dieren langs de gebroeker vijver is ook enig. Een eekhoorn tussen een paar ganzen, ze deden wel 5 minuten een spelletje voordat de eekhoorn de boom in vloog. 5 Kleine gansjes tussen vader en moeder in, een schouwspel.
Dus mensen, aan de wandel met een open mind.
Groetjes Fieke Steuns en tot gauw.
